Stróżówka. Setne urodziny pani Stefani Janowskiej. Do jubilatki od rana trafiają goście z najserdeczniejszymi życzeniami

Pierwsi goście zapukali do pani Stefanii wczesnym popołudniem. Jubilatka, witała wszystkich z wielką serdecznością. Jest troszkę onieśmielona zamieszaniem i często powtarza, że nigdy nie lubiła rozgłosu. Mimo iż ma setkę na karku, jest w naprawdę dobrej kondycji. Daje temu dowód, gdy pośród gości odnajduje się Mieczysław Skowron, dzisiaj przewodniczący Rady Gminy Gorlice. Okazuje się bowiem, że pani Stefania doskonale znała jego mamę. Zaczyna się opowieść pełna szczegółów z pracy, życia, ale też znajomości obu pań.

Pani Stefania jest jedną z dziewięciorga rodzeństwa. I jest najstarsza. Pytana o receptę na długowieczność, bez zastanowienia mówi: zgoda i miłość. Wychowała syna, a dzisiaj cieszy się z czwórki wnucząt i ośmiorga prawnucząt. 

- Lepiej dostrzegać dobro, a nie zło – mówi. - Życie nie zawsze jest takie, jak na obrazku, bywają różnie dni, ale mimo wszystko trzeba pamiętać, by się szanować, by mieć poczucie wspólnoty – podkreśla.

Wie, jak ważne są te słowa, bo miała siedemnaście lat, gdy wybuchła druga wojna światowa i jak bardzo trzeba było się starać, by rodzina przetrwała. W dorosłym życiu pracowała – głównie na tak zwanym chałupnictwie, ale codzienne obowiązki też jej nie mijały. Z racji tego, że była najstarsza, była angażowana w opiekę i wychowanie młodszego rodzeństwa. Przy okazji rozmowy wychodzi również na jaw, że pani Stefania jest prawdziwą mistrzynią kuchni. Jej specjalność to słodkie wypieki. Choć sama mówi o tym skromnie, to bliscy o smakowitościach, które jeszcze nie dawno wychodziły spod jej ręki, opowiadają niezwykle barwnie.

- Kremówki, jakich nie ma nigdzie. Różnie drobne ciasteczka, no i oczywiście niepowtarzalne w smaku torty – zachwalają.

Wnuki do dzisiaj wspominają, jak babcia wyprawiała ich do szkoły zawsze z drugim śniadaniem w plecaku, jak wracali do domu, a na stole czekał na nich obiad. Gdyby nie to, że korzysta teraz z balkonika, pewnie stanęłaby do jeszcze do stolnicy.

Setne urodziny zobowiązują. W domu pani Stefani pojawił się więc Jan Przybylski, wójt gminy, wspomniany już Mieczysław Skowron oraz Sławomir Sikora, kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej. Na ręce jubilatki trafił drobne upominki, oczywiście wielki bukiet kwiatów i okolicznościowe noty, między innymi od premiera Mateusza Morawieckiego.

- Tylko nieliczni mogą o sobie powiedzieć, że przeżyli wiek – czytamy w liście skierowanym do pani Stefanii. - Sto lat, z których wiele zbiegło się z wielkimi wydarzeniami w historii Polski i świata, chwilami ogromnej radości, ale i momentami trudnymi kształtującymi życie całych pokoleń – podkreśla dalej.

Dodaje też: mądrość przedstawicieli Pani pokolenia – wytrwałych świadków historii niestrudzenie podążających ścieżkami osobistego losu, stanowi dla nas wszystkich nieocenioną wartość.

Jednym z pierwszych prezentów, który do niej trafił, był zamówiony przez rodzinę portret. Pani Stefania długo mu się przyglądała z uśmiechem, jakby nie wierzyła, że to naprawdę ona. Co robi na co dzień? Odpoczywa, bo po tylu latach pracy, zwyczajnie przyszedł na to czas. Ciepłe dni spędza na tarasie, stara się być na bieżąco ze wszystkimi wydarzeniami – tymi w powiecie, ale też w kraju czy na świecie. Sporo przy tym czyta. Ku zaskoczeniu wszystkich – bez okularów!

Urodzinowe popołudnie - 25 października - jest zarezerwowane dla rodziny, która licznie zapowiedziała swoją obecność.
- Moim życzeniem jest, żeby rodzina zawsze się szanowała, żeby mieli ze sobą dobre relacje, żeby zawsze się kochali. Rodzina - ona jest dla mnie najważniejsza - mówiła wzruszona.