W Kwiatoniu świętowali 10. rocznicę wpisania na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Przyjechało mnóstwo gości

Deszcz wisiał w powietrzu, a z każdą chwilą niebo rozbiło się coraz ciemniejsze. W końcu lunęło. Na szczęście wielu z gości deszcz nie przestraszył. Z pleneru przenieśli się do wnętrza cerkwi. Tam też odbył się zaplanowany koncert chóru Belfersingers.

Cerkiew pod wezwaniem św. Paraskewy w Kwiatoniu jest uznawana za jedną z najpiękniejszych i najlepiej zachowanych. Dzisiaj świątynia obchodziła dziesiątą rocznicę wpisania na listę dziedzictwa UNESCO. Jan Hyra, przewodnik po cerkwi wspominał, że przez tę dekadę, przez próg świątyni przeszło setki tysięcy turystów i zwiedzających. Jak ocenił – nie było przybyszów jedynie z Grenlandii i najmniejszych krajów afrykańskich. Do Kwiatonia zawitała między innymi grupa Australijczyków, a w księdze gości zapisali się również obywatele Wyspy Wielkanocnej. Wielu jest Włochów, Francuzów, Hiszpanów, Holendrów, Japończyków.

Jarosław Giemza, kierownik Działu Sztuki Cerkiewnej Muzeum-Zamek w Łańcucie.
- Cerkiew w Kwiatoniu należy do najcenniejszych zabytków budownictwa drewnianego dawnej przemyskiej historycznej eparchii – podkreśla. - Jak większość cerkwi w tym regionie, nie zawsze wyglądała tak, jaką ją widzimy dzisiaj. Świątynia pochodzi z wieku XVII, a rozbudowa o wierzę w masywie zachodnim została dopiero w połowie wieku XVIII. Ma świetne wyposażenie, polichromie ścienne, ikonostas, a także reliktowe zachowane wyposażenie z tego okresu, kiedy była budowana. To między innymi epistylon deesis, który wbudowany jest w predello ołtarza – dodaje.

Ta dekada to nie tylko gotowość na stale otwarte drzwi, ale również wiele starań o środki na kolejne prace renowacyjne. A tych było wiele. Wiele też było odkryć, które były ich konsekwencją. W 2016 roku podczas prac w prezbiterium konserwatorzy trafili na antymins, czyli chustę w którą wszyte zostały relikwie patronki. Wcześniej okazało się, że parapet cerkiewnego chóru kryje liczące czterysta lat malowidło.