Wieniec z sołectwa Sędziszowa będzie zgłoszony do prezentowania Gminy Bobowa na wojewódzkim Konkursie Wieńców Dożynkowych

Po obejrzeniu sześciu wieńców dożynkowych komisja konkursowa w składzie:

• Magdalena Cięciwa – regionalistka, twórca ludowy, praktyk i pedagog – przewodniczący komisji,
• Joanna Hołda – etnolog, kustosz w Dziale Etnografii Muzeum Okręgowym w Nowym Sączu – członek,
• Marta Smółczyńska – etnolog, specjalista ds. edukacji sztuki ludowej MCK Sokół Nowy Sącz – członek,

postanowiła wybrać wieniec z Sołectwa Sędziszowa, który będzie zgłoszony do prezentowania Gminy Bobowa na Konkursie Wieńców Dożynkowych Województwa Małopolskiego 2023 – XXV Dożynki Województwa Małopolskiego Korzenna, 20 sierpnia 2023 roku.

• wieniec w tradycyjnej formie korony, zwieńczonej krzyżem,
• zrozumienie istoty symboliki wieńca dożynkowego i obrzędów żniwnych,
• staranność w doborze materiałów, właściwy sposób ich pozyskania i przygotowania,
• wykonanie tylko z naturalnych elementów i różnorodnych zbóż (pszenica, żyto, jęczmień, owies, len, proso), oraz traw,
• ciekawe zdobienia z pestek warzyw i owoców (dynia, śliwka, kukurydza, groch),
• bardzo wysoka estetyka wykonania z zachowaniem naturalnej kolorystyki roślin,
• umieszczenie bochenka chleba ze znakiem krzyża jako zaznaczenie symbolu trudu rolników i podstawowego daru żniwnego,
• rozszerzenie symboliki chleba i płodu rolnego na współczesny element (makaron),
• nawiązanie do symboliki roślin.

Komisja konkursowa miała niezwykle twardy orzech do zgryzienia, gdyż wszystkie dzieła zachwycały estetyką, wykonaniem i pomysłowością.

Dożynki w sposób symboliczny kończą żniwa, wieńcząc tym samym roczny cykl prac polowych. Święto to wyraża podziękowanie za szczęśliwe zbiory i prośbę o urodzaj w przyszłych latach.

Już od XVI wieku rolnik, ścinając ostatnią kiść zboża (tzw. dorżnięcie ostatnich kłosów zboża stąd nazwa dożynki), żegnał pole znakiem krzyża i wracał do domu z wianuszkiem z ostatnich kłosów zboża, uroczyście obwieszczając tym samym, że zakończył zbiory. Z czasem wianuszek nazywany plonem zmienił się w wieniec przyozdobiony kwiatami i owocami. Wieniec święcono podczas dziękczynnej mszy świętej, a później barwny korowód niósł go do gospodarza wsi, gdzie uroczyście świętowano zakończenie prac. Zaszczyt niesienia wieńca przypadał najlepszej żniwiarce, za którą podążał odświętny korowód żniwiarzy niosących wyczyszczone i przybrane w kwiaty kosy i sierpy. Po uroczystościach wieniec dożynkowy był przechowywany przez zimę, aż nadszedł czas siewu, wtedy wykruszano z niego ziarno i wsypywano do worków z ziarnem siewnym.