Inni odcinają kupony od Roku Łukasiewicza, a my wciąż czekamy na swoją szansę. Gdy my planujemy, w Jasionce otworzyli Centrum Łukasiewicza

Przywołane centrum nauki „Łukasiewicz” kosztowało około 95 mln złotych. Futurystyczna architektura i takie samo wnętrze. Gości już w atrium wita olbrzymia kula ziemska, która będzie polem do prezentowania różnych wizualizacji. Już teraz w zainscenizowanej przestrzeni okołoziemskiej zawisł kosmonauta.

- Będziemy mieli łaziki marsjańskie, którymi można sterować na polu symulującym Marsa. Ponadto mapę poglądową, jak to będzie, kiedy oceany zwiększą swoją wysokość i lodowce zaczną się topić – kilka tygodni temu wyliczał na łamach Nowin Tomasz Michalski, zastępca dyrektora rzeszowskiego Wojewódzkiego Domu Kultury do spraw Podkarpackiego Centrum Nauki

.
W centrum swoje miejsce znajdzie kiwon Łukasiewicza, wiszący w przestrzeni kosmonauta czy symulator lotu, w którym nie tylko się widzi obraz na ekranie, ale też czuje przeciążenia.
- Będziemy hodować bakterie po przyłożeniu ręki do ekranu. Zaplanowaliśmy tor do samolocików papierowych – dodaje.
Pośród eksponatów znalazł się prawdziwy samochód, który można tankować różnego rodzaju paliwami. Z pewnością atrakcją będzie taras widokowy oraz „winda”, którą przemieścimy się przez wszystkie warstwy ziemi i atmosfery.

Gorlickie, choć wszędzie podkreśla swoją naftową historię, to jak na razie, na takie przedsięwzięcie jak w Jasionce się nie porwało.

- Mam świadomość historii i tego, co działo się u nas jeśli chodzi o przemysł naftowy, ale takiego obiektu nie mam szans wybudować u siebie – odpowiada szczerze Małgorzata Małuch, wójt gminy Sękowa.

Przyznaje też, że rzeczywiście Podkarpacie wyprzedza Gorlickie, jeśli chodzi o promocję przemysłu naftowego. Dodaje też jednak, że gmina, na której czele stoi, stawia nasamprzód na Władysława Długosza i to jego postać stara się promować.
Sękowski samorząd ma na swoim terenie jeden ważny historyczny atut, który mógłby być bazą do jakiego większego promocyjnego przedsięwzięcia. Chodzi mianowicie o jedne z pierwszych, zupełnie jeszcze prymitywne kopanki ropy na Pustym Polu. Gmina ma pomysł, a nawet projekt na zbudowanie tam parku historycznego. Miałby przypominać o naftowej przeszłości, a jego elementami miałyby być pozostałości po tychże kopankach.
- Chcielibyśmy także odtworzyć infrastrukturę, która im towarzyszyła, czyli prowizoryczne szyby, szopy na narzędzia – deklaruje.
Na razie jednak wszystko pozostaje w sferze planów. Z racji kosztów. Przynajmniej miliona złotych na początek. Gdy chcieć jeszcze opatrzyć taki park wieżą wiertniczą, tak zwaną kanadyjką, to trzeba byłoby mieć dodatkowe kilkaset tysięcy złotych. Na razie więc wszystko zawisło w próżni.

Historyczny potencjał kryje się także w Pagorzynie, gdzie Łukasiewicz miał swoich trzynaście szybów. Gmina Lipinki bytność i schedę po światowym wynalazcy upamiętniła wielkim kamieniem, który stanął przed tamtejszą remizą. Wmontowana w niego została tablica informacyjna oraz coś na kształt lampy naftowej. Trudno więc sądzić, że miejsce stanie się celem wycieczek albo turystyczną atrakcją. Czesław Rakoczy, wójt Lipinek zarzeka się, że nie chciałby skończyć „współpracy” z Łukasiewiczem tylko na kamieniu.
- Chcielibyśmy, by na szczycie Łysej Góry, czyli na najwyższym punkcie Pagorzyny, stanęła wieża widokowa, a od niej rozchodziły się ścieżki turystyczne prowadzące do miejsc związanych z przemysłem naftowym – opowiada.

Pytany o plany na coś więcej – już nawet nie w skali Jasionki – ale mimo wszystko bardziej współczesnego i multimedialnego odpowiada dosyć powściągliwie.

- Myślę o czymś takim, ale barierą są pieniądze – ucina. - Nasz skok jeśli chodzi o różne krajowe rankingi jest chwilowy, a gmina potrzebuje jeszcze wielu, znacznie bliższych ciału inwestycji. Nie wykluczam, że być może w przyszłości, w zależności od finansowych możliwości, będziemy próbowali coś działać – dodaje

Ni mniej, ni więcej więc – i tutaj mamy stan zawieszenia.

Turystyczne wizje mają też mieszkańcy, którzy chyba znacznie bardziej od władz, widzą potencjał w Łukasiewiczu. Ostatnio odezwał się właśnie jeden z nich. W głowie zaprojektował sobie wycieczkę do czasów apteki Łukasiewicza. Znalazł nawet miejsce.
- W ratuszu, pod mostem, gdzie piwnice mają swój klimat – opisywał nam.
Turysta po przekroczeniu drzwi wchodziłby równocześnie do apteki, ale też laboratorium.
- Tu się coś grzeje, tam bulgoce, widać porozrzucane wszędzie probówki i pipety. Czuć zapach ropy, ciepło bijące od alembiku – snuje wizję. - A pośród tego wszystkiego krzątająca się hologramowa postać Łukasiewicza – dodaje.
Oczywiście każdy z odwiedzających mógłby wykonać własne doświadczenia, coś włączyć, coś wyłączyć, dotknąć
- Nauka przez doświadczanie – podkreśla.