Gorlice: Szlachetne Paczki trafiły do adresatów [ZDJĘCIA]

Jesteśmy zmęczeni, zmarznięci, ale zadowoleni z efektów - mówili zgodnie w niedzielny wieczór, gdy wrócili do bazy od ostatniej rodziny. W tym roku pomoc w ramach akcji zainicjowanej przez ks. Jacka Stryczka otrzymało szesnaście rodzin z Gorlickiego. Trafiły do nich dary od krakowian, olkuszan, ale i z rodzimych Lipinek, Kwiatonowic czy Ropicy Polskiej. I oczywiście gorliczan.

W sobotę towarzyszyliśmy wolontariuszom. Ze Szlachetną Paczką odwiedziliśmy rodzinę Janusza i Grażyny Mazurkiewiczów z Gorlic. Żyją w skromnym, ale przytulnym mieszkaniu na jednym z blokowisk. Ich trzyletnia córka Amanda na widok św. Mikołaja najpierw wszczęła z nim ożywioną rozmowę, ale gdy zobaczyła całą, niezwykle liczną ekipę wolontariuszy, straciła cały animusz i zawstydziła się ogromnie.

Liczna, bo ośmioosobowa rodzina ma do dyspozycji jeden pokój, maleńką kuchnię i łazienkę. Z braku miejsca część domowników musiała spać na podłodze. Najbardziej potrzebowali więc wersalki, która zresztą do nich trafiła. O ile zawstydzona trzylatka nie dała się już namówić na rozmowę i cały czas tuliła się do mamy, to starszy brat Daniel z niecierpliwością podpatrywał co kryje się w kolejnych pudełkach. - Najbardziej lubię koszykówkę - zdradził nam.

Zanim rodzina otrzyma paczkę, w specjalnej ankiecie wymienia, co chciałaby dostać. Zazwyczaj jest to odzież, buty, drobny sprzęt domowy, środki czystości, żywność, zabawki. Darczyńcy przygotowujący paczkę starają się zaspokoić te potrzeby jak mogą najlepiej. Rzecz jasna na prezenty najbardziej czekają dzieci.

- Czasem zdarza się, że w paczce nie ma zabawki, na którą czekały. Tak było u czterolatki, która wymarzyła sobie wózek dla lalek. Gdy okazało się, ze wózeczka nie ma, żalu, rozczarowania i łez w oczach nie potrafiła ukryć. Nas ścisnęło za serce i za punkt honoru postawiliśmy sobie, że jej ten wózek z laką dowiedziemy - opowiada Ewelina Król, wolontariuszka Szlachetnej Paczki.

W niedzielne popołudnie szukali więc, gdzie było można upragnionej zabawki. I znaleźli. - Gdy pojechaliśmy do niej raz jeszcze, już w progu zapytała, czy mamy co trzeba - opowiada dalej ze śmiechem. - Gdy zobaczyła wózek, lalkę, a nawet łóżeczko, buzia się jej rozjaśniła, a uśmiech był od ucha do ucha - dodaje.

O interaktywnym psie marzyła z kolei dziewięcioletnia Weronika Mrozek. Pech chciał, że w czasie, gdy do jej domu dotarła Szlachetna Paczka, nie było jej na miejscu. Katarzyna, mama dziewczynki, która wyciągnęła zabawkę z jednego z pudełek, sama zaczęła się śmiać. - No to Wiktoria ma noc z głowy - pewnie z emocji i przejęcia nie będzie spała - mówiła.

Sama też musiała się trzymać, widać było bowiem, że wzruszenie bierze nad nią górę. Wielokrotnie dziękowała za pomoc, tak im potrzebną. Mimo że ojciec rodziny bierze każdą pracę i co dzień sprawdza oferty w pośredniaku - z trudem wiążą koniec z końcem. Mama z kolei ma kłopoty z podjęciem pracy, bowiem przed laty uległa wypadkowi. Potrzebuje stałej rehabilitacji. Na wiele rzeczy, nawet tych codziennego użytku, po prostu ich nie stać.

I nie stać ich na takie luksusy, jak choćby rower dla Kuby. Gdy wjechał do kuchni, chłopiec był wniebowzięty. - Musimy się przyznać: czasem i nam zdarzało się rozpłakać. Bo jak inaczej zareagować na brzdąca, który przy rozpakowywaniu kolejnej paczki, za każdym razem podchodził do nas, całował i mówił: jesteście kochane, dziewczyny. Albo mama, która na widok lodówki i łóżka dla dzieci najpierw zaniemówiła, a potem rozpłakała się w głos i zaczęła nas przytulać - opowiada z kolei Magda Oleszkowicz, tegoroczna szefowa gorlickiej Szlachetnej Paczki.