Wspaniała ruchoma szopka w parafii p.w. św. Wojciecha BM. Można ją oglądać po każdej mszy lub w internecie

Jak co roku, tak i w tym, wzbogaciła się o nowe ruchome elementy: św. Franciszek z Asyżu wśród zwierząt, dawne żniwa, młocka cepami, kominiarz czyszczący komin oraz inne, które też warto zobaczyć. Szopkę można oglądać po każde mszy. Dla tych, którzy nie mogą dojechać do Staszkówki, jest też możliwość, by obejrzeć szopkę w internecie.

Szopka jest do obejrzenia TUTAJ

Dokładna data powstania parafii w Staszkówce jest nieznana. Jej początek datuje się na XIV wiek. Są jednak zapiski, które wskazują na XII-wieczne początki kościoła. Z braku danych historycznych nie da się jednoznacznie ustalić czy stary drewniany kościół, który spłonął w czasie I – szej wojny światowej, 18 marca 1915 roku, był pierwszym budynkiem sakralnym w Staszkówce. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że mógł tu istnieć wcześniej mały ośrodek duszpasterski. Dzięki zachowanym w archiwach dokumentom można się przyglądnąć jak na przestrzeni dziejów zmieniał się wygląd drewnianego, gotyckiego kościoła aż do momentu pożaru. Dokonywało się to dzięki zapobiegliwości pracujących tutaj kapłanów oraz ofiarności mieszkańców.

Po zakończeniu działań wojennych we wsi panowała straszna nędza. W tej sytuacji trudno było myśleć o budowie nowego kościoła. Ówczesny proboszcz ks. Jan Baraniewski, nie chcąc zaniedbać pracy duszpasterskiej, urządził prowizoryczną kaplicę. Mieściła się ona w budynku kółka rolniczego, po drugiej stronie gościńca niedaleko szkoły, gdzie obecnie jest parking parafialny. Do momentu wybudowania nowego kościoła służyła ona także jego następcy, księdzu Bronisławowi Michałowskiemu, jako miejsce oddawania czci Bogu. Została zburzona.
Obecnie parafia w Staszkówce szczyci się murowanym kościołem zbudowanym w bardzo trudnych warunkach za czasów ks. Bronisława Michałowskiego. Jest to budynek neogotycki, trzynawowy, bazylikowy z transeptem oraz węższym prezbiterium, zamkniętym trójbocznie. Sklepienia są krzyżowo – żebrowe, neogotyckie. Dachy siodłowe i pulpitowe, nad koroną znajduje się wieżyczka na sygnaturkę zwieńczona iglicą. Na wieży hełm neogotycki. Wewnątrz świątyni znajduje się ołtarz główny zbudowany w stylu barokowym z rzeźbami św. Józefa na szczycie, św. Kingi i św. Andrzeja Boboli po bokach. W ołtarzu znajduje się łaskami słynący obraz Matki Bożej Staszkowskiej, odtworzony po spaleniu starego kościoła przez profesora Dutkiewicza. Ponadto są jeszcze cztery ołtarze boczne. Pod obrazem Matki Bożej Staszkowskiej znajduje się znaleziona w pogorzelisku po drewnianym kościele korona z cudownego obrazu. Chrzcielnica jest neobarokowa, ambona z rzeźbami ewangelistów oraz ks. Piotra Skargi. Umieszczone w oknach witraże przedstawiają postaci świętych. Na wieży znajdują się dwa dzwony. Przy kościele znajduje się grota Matki Bożej z Lourdes.