Piękne amazonki, konie i bryczki z Gładyszowa na inscenizacji Wesela Dworskiego w Sądeckim Parku Etnograficznym

Tak to już jest, że wszelkie rekonstrukcje i historyczne inscenizacje cieszą się powodzeniem i zainteresowaniem publiczności. Zwłaszcza, gdy przygotowywane są z takim rozmachem, jak to w Nowym Sączu. To takie podanie historii na tacy, bez długich wykładów najeżonych datami i faktami. Tym razem z mocnym gorlickim akcentem, o który zadbał Ośrodek Wypoczynkowy Stara Cegielnia z Gładyszowa.

Historyczne bryczki, piękne amazonki i Harris
Wyprawa do Nowego Sącza, choć niedaleka, to wymagała sporej logistyki. Na miejsce trzeba było dostarczyć trzy bryczki – milorda z 1912 roku, krakowską z 1928 oraz dziewiętnastowieczną linijkę. Do tego jeszcze dziesięć koni i czternastu uczestników. Najmniejszy kłopot był oczywiście z tymi ostatnimi, bo zwyczajnie wsiedli do samochodu. Trochę więcej zachodu wymagały konie. To samo z bryczkami – zwłaszcza, że zostały odrestaurowane z wielką pieczołowitością, a mają swój wiek. Na szczęście doświadczenie zaprocentowało i cała ekipa z zapleczem stawiła się na miejscu.

- Starą Cegielnię reprezentował między innymi Rafał Repetowski, jeden z najlepszych jeźdźców w tej części kraju – podkreśla Włodzimierz Kario, właściciel ośrodka.

Jednym z punktów Wesela dworskiego były pokazy - jazdy w damskim siodle, łucznictwa konnego, sokolnictwa, władania białą bronią: - Prezentowały się nasze cztery amazonki – Mery, Maja, Ewa i Ewelina, które na zmianę udowadniały, że jazda konna w sukni do kostek do najłatwiejszych nie należała – opowiada z uśmiechem.
Aplauz publiczności wzbudził także konny kadryl ze wspomnianymi amazonkami, którym towarzyszyli jeźdźcy – Mateusz i Tomek. Na tym nie koniec, bo skoro Stara Cegielnia, to pokaz sokolniczy. Nasi prezentowali się obok drużyny z Koszyc. Przypomnijmy, że od niedawna jednym z mieszkańców ośrodka jest myszołowiec meksykański Harris. Spacerował więc usadowiony na rękawicy swojego pana, który siedział z kolei na koniu.
- Kto nie był w Nowym Sączu, będzie mógł to wszystko, a nawet więcej zobaczyć podczas Lisowczykowych Harców w połowie września w Gładyszowie – zapowiada.

Uczestnictwo w rekonstrukcjach i historycznych pokazach to efekt wieloletniej pracy. Na pokaz trzeba mieć z czym jechać. Takiej choćby bryczki nie można pomalować na dowolny kolor, a siedziskom założyć byle jakiej tapicerki. Na takie pokazy przyjeżdżają znawcy tematu. Nie umknie im żaden szczegół. Nad odnowieniem wspomnianego wcześniej milorda spędził tygodnie.

- Na początku to były cztery koła i trochę paki, po której korniki i różne inne boże stworzenia hasały do woli. Bryczkę dostałem do kowala, który najpierw do roboty przy niej się zapalił, ale entuzjazm mu jakoś opadł. Zaoferował koledze: za czapkę gruszek weź, zrób przy niej co, trzeba, a jak zrobisz, to się ciesz – opowiadał nam.

Teraz bez mrugnięcia okiem może pytać: milordem milordzie?