100-lecie szkolnictwa zawodowego w Bieczu [ZDJĘCIA]

Uroczystości rozpoczęto barwnym przemarszem ulicami Biecza i uroczystą mszą św. w bieckiej Kolegiacie
Po mszy wszyscy przemaszerowali na Biecki Rynek gdzie wykonano wspólną pamiątkową fotografię. W roli św. Jadwigi Królowej wystąpiła absolwentka tej szkoły Anna Pruchniewicz, królem Władysławem Jagiełło był Dominik Rewiś uczeń I klasy ZSZ, a dworkami w biało - czerwonych strojach Marzena Gogola i Wioletta Jurusik z I klasy ZSZ.
Następnie w budynku szkoły odsłonięto i poświęcono tablicę pamiątkową. W dalszej części jubileuszu odbyło się powitanie wszystkich przybyłych gości i część oficjalna, wykład prof. Józefa Wojnarowskiego z Politechniki Rzeszowskiej n.t. roli szkolnictwa zawodowego, część artystyczna, spotkanie władz szkolnych i samorządowych z wybitnymi i zasłużonymi absolwentami szkoły, z przedstawicielami społeczności szkolnej oraz spotkania wychowawców i nauczycieli z wychowankami z poszczególnych roczników.

Z historii szkolnictwa zawodowego w Bieczu /źródło ZSZ im. św. Jadwigi Królowej w Bieczu

Od 1 października 1912 r. w budynku szkoły męskiej, w dwóch klasach, naukę rozpoczęło 64 chłopców w wieku od 12 do 21 lat. Jak podają dokumenty, obowiązek uczęszczania do szkoły był rygorystycznie egzekwowany przez pracodawców, których do tego zobowiązała władza przemysłowa oraz Zarząd Szkoły - w myśl ustawy przemysłowej z dnia 8 marca 1885 r. Uczniowie mieli obowiązek posiadania wpisu każdorazowej obecności w książeczkach kontrolnych. Nauka trwała 2 lata, po jej ukończeniu uczeń mógł przystąpić do egzaminu czeladniczego. W myśl Ustawy z 11 marca 1932 r. o szkolnictwie zawodowym, w miejsce Szkoły Przemysłowej powstała Dokształcająca Szkoła Zawodowa o trzyletnim cyklu nauki. Do wybuchu II wojny światowej kształcenie odbywało się w następujących zawodach: krawiec, malarz, stolarz, czapnik, bednarz, szewc, kołodziej, ślusarz, kowal, rymarz, rzeźnik, sklepowy.

W dniu 1 października 1946 r. wznowiono w budynku szkoły podstawowej kształcenie zawodowe w Publicznej Szkole Zawodowej Dokształcającej. Zajęcia odbywały się po południu w ilości 18 godzin tygodniowo. Dekret Rady Ministrów z dnia 3 lutego 1947 r. spowodował zmianę nazwy jednostki na Publiczną Średnią Szkołę Zawodową, kształcącą w kierunkach: metalowym, mechanicznym i odzieżowym. Funkcjonowała ona w tej formie do 1951 r.

W wyniku reformy szkolnictwa, na mocy decyzji Prezydium Rządu, w 1951 r. założono Zasadniczą Szkołę Metalową na podbudowie 7-klasowej szkoły podstawowej. Zmianie uległa jedynie nazwa szkoły. Najtrudniejszy okres działalności szkoły przypadł na rok 1955, kiedy to ze względu na brak bazy lokalowej zapadła decyzja o likwidacji jednostki.

Po licznych staraniach nauczycieli, pracodawców, zebraniu około 17 tys. podpisów osób popierających inicjatywę ratowania szkoły, cofnięto decyzję o rozwiązaniu jednostki edukacyjnej. Rozpoczął się okres intensywnego rozwoju. Otrzymano nową siedzibę mieszczącą się do dziś w budynku Sądu Grodzkiego. Wybudowano budynek warsztatów szkolnych, zorganizowano pracownie przedmiotowe.

Kierownikiem, a później dyrektorem szkoły, był wówczas Władysław Niklas, który pełnił tę funkcję do 1971 r. Następnie posadę dyrektora zajmowali: mgr Aleksander Bartnicki (1971-1978), mgr Jerzy Malinowski (1978-1988), mgr inż. Antoni Mazur (1989-2012). Od 1 września 2012 r. stanowisko dyrektora Zespołu Szkół Zawodowych im. św. Jadwigi Królowej w Bieczu objęła mgr Bogusława Duda.

Szkolnictwo zawodowe rozwijało się intensywnie. W 1976 r. po licznych staraniach dyrekcji ZSZ w Bieczu i władz miejskich, za zgodą Kuratorium Oświaty i Wychowania w Krośnie, powstało liceum zawodowe o specjalności mechanik obróbki skrawaniem. W wyniku transformacji ustrojowej i zmian na rynku pracy w 1989 r. w miejsce liceum zawodowego powołano technikum mechaniczne, a w 1990 r.- technikum odzieżowe.

Odpowiadając na zapotrzebowania kolejnych specjalistów do sektora usług powołano do życia liceum zawodowe o specjalności sprzedawca-magazynier. W tym też roku następuje zmiana nazwy szkoły na Zespół Szkół Zawodowych.

Lata dziewięćdziesiąte to okres, w którym odbywało się kształcenie w klasach szkoły zawodowej o specjalnościach: cukiernik, stolarz, operator obrabiarek, ślusarz-spawacz, ślusarz-mechanik, krawiec oraz w szkole średniej o kierunkach: technik odzieży damskiej lekkiej, technik mechanik, technik handlowiec.

Początek nowego tysiąclecia przyniósł zmiany w kształceniu. Ze względu na nowe zapotrzebowanie rynku pracy likwidacji uległy niektóre kierunki szkolnictwa zawodowego, powstały inne szkoły ponadgimnazjalne, np. technikum informatyczne, samochodowe, technikum hotelarstwa, ekonomiczne oraz technikum żywienia i organizacji usług gastronomicznych.

Istniejąca sytuacja finansowa w resorcie oświaty nie pozwalała na wielkie inwestycje, mimo to dokonano rozbudowy szkoły i poszerzenia bazy o nowe pomieszczenia lekcyjne, szatnię, dwie pracownie komputerowe, trzy pracownie przedmiotowe, wyremontowano i wyposażono pracownię do nauki przedmiotów gastronomicznych.

Dzięki staraniom Pana Starosty Mirosława Wędrychowicza i Zarządu Powiatu Gorlickiego wybudowano halę sportową, wyremontowano warsztaty szkolne, dokonano termomodernizacji budynku szkoły, po czym stał się on perełką architektoniczną miasta. Na przestrzeni lat zmieniało się nie tylko oblicze szkoły, ale również imię: z „25-lecia PRL" w latach 1970 - 1988, przez 12 lat bez patrona, do 15 października 2001 r., dnia, kiedy patronką szkoły została św. Jadwiga Królowa.